Το βότανο έχει χρησιμοποιηθεί στην Ευρώπη εδώ και εκατονταετίες.
Η Πουλμονάρια είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της θεωρίας μορφών και σχημάτων που κυριάρχησε στην Ευρώπη τον 16ο και 17ο αιώνα. Σύμφωνα με την θεωρία αυτή, ο Θεός έδωσε τα βότανα στους ανθρώπους για να τους θεραπεύει και η κατάλληλη χρήση κάθε φυτού αποδεικνύεται από την εμφάνισή του. Έτσι τα παρδαλά φύλλα της Πουλμονάριας επειδή έμοιαζαν με τους πνεύμονες, παρέπεμπαν σε ασθένειες των πνευμόνων.
Και πράγματι στην περίπτωση αυτή είχαν δίκιο μια και η Πουλμονάρια είναι ένα καταπραϋντικό αποχρεμπτικό. Η σίλικα που περιέχει αποκαθιστά την ελαστικότητα των πνευμόνων. Ελαττώνει τη βρογχική καταρροή. Η τανίνη που περιέχει την κάνει κατάλληλη για τη θεραπεία των αιμορροΐδων, ενώ η παράλληλη ύπαρξη τανίνης και αλλαντοΐνης εξηγεί την εκτεταμένη λαϊκή χρήση της για την επούλωση των πληγών.
Συστατικά-χαρακτήρας:
Περιέχει φυτική κόλα, σαπωνίνη, αλλαντοΐνη, κουερσετίνη, κανφερόλη, βιταμίνη C, τανίνη, διοξείδιο του πυριτίου, κάλιο, σίδηρο και άλλα μεταλλικά άλατα.
Άνθιση – χρησιμοποιούμενα μέρη - συλλογή:
Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούνται τα αέρια μέρη του φυτού. Ανθίζει Μάρτιο και Απρίλιο και συλλέγεται την εποχή της ανθοφορίας, Τα φύλλα μπορούν να συλλέγονται και μετά την ανθοφορία, μέχρι και τον Σεπτέμβριο.
Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις:
Τα άνθη του φυτού είναι εφιδρωτικά και τα φύλλα του έχουν αντιβιοτικές ιδιότητες.
Το όνομα του φυτού (πνευμονική) αντανακλά την χρήση του για τη θεραπεία αναπνευστικών διαταραχών.
Το βότανο δρα σαν μαλακτικό, αποχρεμπτικό, στυπτικό και επουλωτικό. Έχει δύο ευρείς τομείς χρήσης. Ο πρώτος αφορά στη χρήση της στη θεραπεία του βήχα και της βρογχίτιδας, ιδιαίτερα όταν συνοδεύονται από καταρροή του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος. Ο άλλος τομέας είναι ο σχετικός με την στυπτικότητα της. Αυτό εξηγεί τη χρήση της στη θεραπεία της διάρροιας, ιδιαίτερα στα παιδιά και για την καταπράυνση των αιμορροΐδων.
Όπως και με όλα τα άλλα βότανα, αυτοί οι δύο ευρείς τομείς πρέπει να θεωρηθούν σαν ένα μέρος της δραστηριότητας του βοτάνου που ενεργεί σαν ενιαίο σύνολο.
Εξωτερικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επούλωση των αμυχών και τραυμάτων.
Για εξωτερική χρήση το βότανο είναι χρήσιμο σε χιονίστρες, σκασίματα μαστών και λειχήνες. Σαν κατάπλασμα στο χώρο της καρδιάς θεωρείται ότι τακτοποιεί τους παλμούς.
Για τις παθήσεις των πνευμόνων συνδυάζεται άριστα με Μαρρούβιο, Βήχιο ή Λομπέλια.
Η Πουλμονάρια είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της θεωρίας μορφών και σχημάτων που κυριάρχησε στην Ευρώπη τον 16ο και 17ο αιώνα. Σύμφωνα με την θεωρία αυτή, ο Θεός έδωσε τα βότανα στους ανθρώπους για να τους θεραπεύει και η κατάλληλη χρήση κάθε φυτού αποδεικνύεται από την εμφάνισή του. Έτσι τα παρδαλά φύλλα της Πουλμονάριας επειδή έμοιαζαν με τους πνεύμονες, παρέπεμπαν σε ασθένειες των πνευμόνων.
Και πράγματι στην περίπτωση αυτή είχαν δίκιο μια και η Πουλμονάρια είναι ένα καταπραϋντικό αποχρεμπτικό. Η σίλικα που περιέχει αποκαθιστά την ελαστικότητα των πνευμόνων. Ελαττώνει τη βρογχική καταρροή. Η τανίνη που περιέχει την κάνει κατάλληλη για τη θεραπεία των αιμορροΐδων, ενώ η παράλληλη ύπαρξη τανίνης και αλλαντοΐνης εξηγεί την εκτεταμένη λαϊκή χρήση της για την επούλωση των πληγών.
Συστατικά-χαρακτήρας:
Περιέχει φυτική κόλα, σαπωνίνη, αλλαντοΐνη, κουερσετίνη, κανφερόλη, βιταμίνη C, τανίνη, διοξείδιο του πυριτίου, κάλιο, σίδηρο και άλλα μεταλλικά άλατα.
Άνθιση – χρησιμοποιούμενα μέρη - συλλογή:
Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούνται τα αέρια μέρη του φυτού. Ανθίζει Μάρτιο και Απρίλιο και συλλέγεται την εποχή της ανθοφορίας, Τα φύλλα μπορούν να συλλέγονται και μετά την ανθοφορία, μέχρι και τον Σεπτέμβριο.
Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις:
Τα άνθη του φυτού είναι εφιδρωτικά και τα φύλλα του έχουν αντιβιοτικές ιδιότητες.
Το όνομα του φυτού (πνευμονική) αντανακλά την χρήση του για τη θεραπεία αναπνευστικών διαταραχών.
Το βότανο δρα σαν μαλακτικό, αποχρεμπτικό, στυπτικό και επουλωτικό. Έχει δύο ευρείς τομείς χρήσης. Ο πρώτος αφορά στη χρήση της στη θεραπεία του βήχα και της βρογχίτιδας, ιδιαίτερα όταν συνοδεύονται από καταρροή του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος. Ο άλλος τομέας είναι ο σχετικός με την στυπτικότητα της. Αυτό εξηγεί τη χρήση της στη θεραπεία της διάρροιας, ιδιαίτερα στα παιδιά και για την καταπράυνση των αιμορροΐδων.
Όπως και με όλα τα άλλα βότανα, αυτοί οι δύο ευρείς τομείς πρέπει να θεωρηθούν σαν ένα μέρος της δραστηριότητας του βοτάνου που ενεργεί σαν ενιαίο σύνολο.
Εξωτερικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επούλωση των αμυχών και τραυμάτων.
Για εξωτερική χρήση το βότανο είναι χρήσιμο σε χιονίστρες, σκασίματα μαστών και λειχήνες. Σαν κατάπλασμα στο χώρο της καρδιάς θεωρείται ότι τακτοποιεί τους παλμούς.
Για τις παθήσεις των πνευμόνων συνδυάζεται άριστα με Μαρρούβιο, Βήχιο ή Λομπέλια.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου